கருப்புக் காதல்

ஒரு நாள்
நீ இந்த வீட்டிற்குள் மெல்ல நடந்து வருவாய்
நான்
ஒரு நீண்ட ஆப்ரிக்க கவுன் அணிந்திருப்பேன்
உட்கார்ந்து நீ பேசத்தொடங்குவாய் “கருப்பு … “
உனது கையை எடுத்து எனதுள் வைத்துக்கொள்வேன்
நீ – என்னை கவனிக்காமலேயே பேசிக்கொண்டிருப்பாய், “ஆமாம், இந்தச் சகோதரனை …”
மெல்ல உன் கையை என் தலையில் நழுவவிடுவேன்
சலிக்காமல் நீ உளறிக்கொண்டிருப்பாய் “புரட்சி இருக்கிறதே … ?”
உனது கையை என் வயிற்றில் அழுத்திப் பிடித்திருப்பேன்
எப்போதும் போல நீ தொடர்ந்து கொண்டிருப்பாய் “இது எனக்கு சுத்தமாக புரியவில்லை …”
உனது கையால் என் உடலை வருடிக் கொண்டிருப்பேன்
பிறகு மெல்ல உனது டாஷிகியை உருவி எடுப்பேன்
அப்போது நீ சொல்வாய் “உண்மையில் நமக்கு இப்போது தேவைப்படுவது என்னவென்றால் …”
இப்போது நாவால் உனது கையை வருடிக் கொண்டிருப்பேன்
நீ, “நான் அதை எப்படிப் பார்க்கிறேன் என்றால், இனி நாம் …”
உனது காற்சட்டைப் பொத்தான்களை அவிழ்த்திருப்பேன்
“சரி, அந்த நிலைமையில் எப்படி …”
உனது உள்ளாடையை உருவி எடுப்பேன்
அப்போது உனது நிர்வாண நிலை
உனக்கு உறைக்கும்
உன்னை உனக்குத் தெரியும்
நீ வெறுமனே இப்படிச் சொல்வாய்”
நிக்கி
இது எதிர்ப்புரட்சிகரமானதில்லையா?”

-நிக்கி கியோவானி (1943 – )

Nikki Giovanni, Black Feeling, Black Talk, Broad Side Press, 1970.

60 – களின் கருப்பு அழகியல் இயக்கத்தோடு சேர்ந்து மிகக் குறுகிய காலத்தில் புகழின் உச்சிக்கு ஏறியவர். இவரது கவிதைகள் ஒலித்திராத கருப்பர் வீடுகள் ஒன்றாவது இருந்திருக்குமா என்பது கேள்வியே. கருப்பு இசையிலிருந்து இவருடைய கவிதைகள் பிரிக்க முடியாதது.

நிறப்பிரிகை இலக்கிய இணைப்பு – 4 மே 1998