நினைவுகளைச் சுமந்த மனமொன்று
நிறைவற்று அலைகிறது
காற்றிலே அலைந்த ஒற்றைச் சிறகு
அன்றிது
விருட்சம்
வேரிலே பாய்ந்த சுடுநீர்
கிளைகளில் இலைகளில்
பழுத்த கனிகளில்
மலராத மொட்டுகளில்
அடி முதல் நுனி வரை
உறைந்த பெரும் குருதியும்
அகாலக் கதறல்களும்
அழுகிய உடல்களும்
அணையாத் தனலுமாய்
காற்றில் கனவாய்
பெரும் நினைவாய்
அலைந்து சுழலும்
ஒரு மனம்
ஒராயிரம் நினைவுகள்
ஒரு பார்வை
சிறகொன்று
காற்றில் தசாப்தங்களாய்
அலைந்து திரிந்து கொண்டிருக்கிறது
ஒற்றைச் சிறகொடு
இற்றைக்கு
பல்லாயிரம் ”சிறகொன்று”கள்
மொட்டைக் கவிதைகளோ
அவ்வொற்றைச் சிறகையே
இமைத்துக் கண்ணடித்துக்
கண்ணாடியில் சிலிர்ப்பன
சொல்லாத சேதிகள் கடந்து
சொல்லாத சேதிகள் கடந்து
சொன்ன சேதிகளும்
சொன்ன சேதிகளும்
சொன்ன சேதிகளும்
சொல்லொன்னா சேதிகளும்
சொல்லொன்னா சேதிகளும்
என
பல்லாயிரம் சிறகுகள்
காற்றில் அலைகின்றன
மொட்டைக் கவிதைகளோ
அவ்வொற்றைச் சிறகைக்
கண்ணடித்து
கண்ணாடியில்
சிலிர்த்து
சலிக்கின்றன
ஒரு குழந்தையைக் கொலை செய்வது எப்படி
என்பதற்கான வழிகாட்டு நெறிகளை
யாம் தருகிறோம்
மலங்க மலங்க விழித்து வரும்
அப்பாலகனை அரவணைத்து
பாதுகாப்பானதொரு பங்கரில் அமர்த்துங்கள்
கனிவாக பேசுங்கள்
பாலகனுக்கு பால் பருகத் தாருங்கள்
இனிப்பான பிஸ்கோத்துகளை
உண்ணத் தாருங்கள்
அவனை நிம்மதியாக இருக்க விடுங்கள்
உத்தரவிற்காகக் காத்திருங்கள்
கிடைத்ததும்
அவனது பச்சிளம் மார்பகங்களைத் துளைத்து
உமது துவக்குக் குண்டுகளைப் பாய்ச்சுங்கள்
…
இவண்
இலங்கை அரசாங்கம்
ஐநா வழிகாட்டு நெறிமுறைகளின்படி
வினையான தொகை 